کیف پول حضانتی یا غیر حضانتی؛ کدام نوع والت ارز دیجیتال بهتر است؟ (ریدایرکت شد)
در این نوشته قصد داریم به مقایسه و بررسی تفاوت های کیف پول های حضانتی (امانی) و غیر حضانتی بپردازیم، و بهترین نوع والت را معرفی کنیم.
کیف پول های غیر حضانتی (Non-custodial) برای تعامل با اپلیکیشن‌های غیر متمرکز (dApps) ضروری هستند و به همین دلیل در حوزه دیفای (DeFi) به وفور یافت می‌شوند. از طرف دیگر والت‌های حضانتی را داریم که معمولا یک صرافی متمرکز وظیفه نگهداری دارایی‌های دیجیتال آن‌ها را بر عهده می‌گیرد. برای استفاده از این نوع والت باید مقداری خاصی دانش فنی و حس مسئولیت پذیری داشته باشید. عبارت «اگر کلیدها مال شما نیستند، دارایی‌ها هم به شما تعلق ندارند» (not your keys, not your coins) به این موضوع اشاره دارد که کاربر دارایی‌های ذخیره شده در والت‌های حضانتی را کنترل نمی‌کند. بنابراین می‌توان به این نتیجه رسید که این نوع والت برای امن نگه داشتن دارایی‌ها مناسب نیست.
در ادامه قصد داریم به سطح امنیتی کیف پول‌های حضانتی و غیر حضانتی و هم‌چنین عواملی که باید به هنگام انتخاب هر دو نوع مد نظر داشته باشید، بپردازیم. علاوه بر این، روش‌های استفاده و کاربردهای آنان را هم شرح خواهیم داد تا شما بتوانید با توجه نیازهایتان کیف پول مناسبی را انتخاب کنید.
کیف پول ارز دیجیتال چیست؟
هنگامی که از یک صرافی رمز ارزی دارایی‌های دیجیتال خریداری می‌کنید، برای نگهداری آن‌ها به یک کیف پول نیاز خواهید داشت. علاوه بر این، کیف پول ارز دیجیتال برای تعامل با بلاک چین و اجرای سفارشات هم ضروری است. آدرس هر والت، شناسه‌ای است که در زمان تعامل با بلاک چین، دارایی را به مکان صحیح هدایت می‌کند و محل نگهداری آنان را به سرمایه گذار نشان می‌دهد.
کیف پول‌های کریپتو از کلیدهای خصوصی رمزنگاری شده استفاده می‌کنند. هر کدام از این والت‌ها یک کلید عمومی و چند آدرس دارند که می‌توان به منظور دریافت دارایی، آن‌ها را با هر فردی به اشتراک گذاشت. اما هر کیف پول یک کلید خصوصی هم دارد که نقشی مشابه با رمز عبور دارد و تراکنش‌ها با استفاده از آن امضا می‌شوند. بعضی از والت‌های نرم افزاری قابلیت تعیین کردن یک رمز عبور برای محدود کردن دسترسی به محیط کاربری را دارند، اما کلید خصوصی (یا عبارت سید – Seed Phrase) از آن مهم‌تر است و برای مثال در زمان بازیابی کیف پول از یک دستگاه دیگر تنها به آن نیاز خواهید داشت.
امن نگه داشتن کلید خصوصی به معنای امن نگه داشتن دارایی‌هایتان است. در همین راستا، بعضی از کیف پول‌های رمز ارزی از کاربران درخواست می‌کنند که مسئولیت حفظ امنیت کلیدهای خصوصی خود را بر عهده بگیرند و بعضی دیگر با قبول کردن مسئولیت نگهداری این کلیدها، ریسک فنی‌ای که کاربر قرار بود با آن مواجه شود را از بین می‌برند.
مقایسه کیف پول های حضانتی و غیر حضانتی
قبل از این که تصمیم بگیرید کدام کیف پول بهتر است، باید از ویژگی‌های کلیدی هر دو نوع و کاربردهای آنان مطلع باشید. در این بخش، تفاوت‌های اصلی کیف پول های حضانتی و غیر حضانتی را بررسی خواهیم کردیم کرد. سپس مزایا و معایب هر دو نوع والت را هم بیان می‌کنیم تا بتوانید آگاهانه کیف پول مناسبی را نگهداری دارایی‌های دیجیتال خود انتخاب کنید.
کیف پول حضانتی چیست؟
بخش عمده والت‌های امانی، کیف پول‌های مبتنی بر وب متعلق به صرافی‌ها هستند. صرافی‌ها برای آسان‌تر کردن کار کاربران، مسئولیت نگهداری دارایی دیجیتال را در جهت فراهم کردن یک روش راحت‌تر برای نگهداری کریپتو بر عهده می‌گیرند. به طور کلی صرافی‌های متمرکزی مانند کوین بیس و بایننس برای افزایش سطح امنیت و دسترسی، کلیدهای خصوصی کاربران را نگهداری می‌کنند. در نتیجه سرمایه گذاران فعال در این پلتفرم‌ها می‌توانند با چند کلیک ساده به سرعت به دارایی‌های خود دسترسی پیدا کنند.
کیف پول های حضانتی برای کسانی که با اطلاعات فنی نگهداری کلید خصوصی آشنا نیستند، آسان‌ترین روش ذخیره‌سازی ارزهای دیجیتال را فراهم خواهند کرد. به هنگام استفاده از چنین کیف پولی، دیگر نیاز نیست نگران گم شدن کلید خصوصی و در نتیجه از دست رفتن دارایی‌هایتان باشید. در ضمن حتی اگر رمزتان را فراموش کنید، موبایلتان گم شود و یا رایانه‌تان از کار بیفتد، معمولا می‌توانید با تیم پشتیبانی صرافی مربوطه تماس گرفته و حسابتان را بازیابی کنید.
مزایا
استفاده از کیف پول های حضانتی راهی برای کاهش نیاز به پرداخت کارمزدهای بالا است. برای مثال تجربه نشان داده که در زمان‌هایی که ترافیک شبکه اتریوم افزایش پیدا می‌کند، تعامل با اپلیکیشن‌های غیر متمرکز به فرآیندی پرهزینه تبدیل خواهد شد. هر چقدر تعداد کاربرانی که (در یک بازه زمانی خاص) از این شبکه استفاده می‌کنند بیشتر شود، هزینه گس (GAS) هم افزایش پیدا می‌کند. در چنین شرایطی هر چقدر گس بیشتری پرداخت کنید، کارتان زودتر راه خواهد افتاد. اما کیف پول های حضانتی معمولا برای انجام تراکنش یک کارمزد ثابت دریافت می‌کنند و حتی ممکن است بعضی عملیات‌ها را به صورت رایگان انجام دهند.
علاوه بر این، سازندگان کیف پول‌های امانی از ابزارهایی مانند تایید دو مرحله‌ای (2FA) و محدودیت‌های برداشت استفاده می‌کنند تا احتمال به سرقت رفتن دارایی‌های کاربران کاهش پیدا کند. بعضی از فراهم کنندگان این نوع والت نیز به منظور افزایش سطح امنیتی، دارایی‌های کاربرانشان را در یک کیف پول سخت افزاری آفلاین نگهداری می‌کنند. با توجه به این موارد و با در نظر گرفتن این که صرافی‌هایی متمرکز معمولا دارایی‌ها را تا سقف مشخصی در مقابل اتفاقاتی چون هک بیمه می‌کنند، می‌توان گفت استفاده از کیف پول حضانتی، بخش قابل توجهی از ریسک‌های امنیتی سرمایه گذاری در حوزه ارز دیجیتال را از بین می‌برد.
معایب
والت‌های حضانتی کاربران در صرافی‌های متمرکز یک نقطه ضعف مشابه دارند: سرنوشت آن‌ها به سرنوشت صرافی گره خورده است. برای مثال اگر یک مدیر عامل یا فرد بدکار بخواهد با دارایی‌ها فرار کند، سرمایه شما در معرض خطر قرار می‌گیرد. هم‌چنین اگر فردی موفق شود دارایی‌های شما را به سرقت ببرد، بازیابی آن‌ها دردسر زیادی خواهد داشت و ممکن است سال‌ها به طول بینجامد. از طرف دیگر در شرایطی که صرافی تعطیل شود یا آن را وادار به تعطیلی کنند، این احتمال وجود دارد که دسترسی به دارایی‌های خود را از دست بدهید.
کیف پول غیر حضانتی چیست؟
کیف پول های غیر حضانتی از کاربران می‌خواهند مسئولیت تامین امنیت دارایی‌های دیجیتال خود را بر عهده بگیرند. بر خلاف والت‌های حضانتی، کاربر با استفاده از این کیف پول ها کنترل کامل کلیدهای خصوصی را در اختیار دارد. در علم رمزنگاری، کلید خصوصی یک عبارت مخفی است که با یک آدرس عمومی خاص ارتباط دارد. این نوع والت روشی امن در اختیار کاربران قرار می‌دهد تا تمام تراکنش‌ها را از طریق آدرس‌های کیف پول‌شان کنترل کنند. هر فردی می‌تواند به یک آدرس عمومی دارایی ارسال کند، اما برداشت دارایی بدون داشتن کلید خصوصی امکان پذیر نخواهد بود. کاربران این نوع والت باید علاوه بر نگهداری کلید خصوصی، یک عبارت بازیابی را هم در جایی امن یادداشت کنند تا در مواقعی که دستگاه میزبان کیف پول با مشکل مواجه شد، توانایی دسترسی به دارایی‌های خود را از دست ندهند.
کیف پول های غیر حضانتی به دو دسته تقسیم می شوند. دسته اول والت‌های وب3 مبتنی بر مرورگر هستند (مانند متامسک) و کاربر برای استفاده از آن‌ها باید افزونه (Extension) مربوطه را روی مرورگر خود نصب کند. بیشتر مردم برای تعامل بدون نیاز به مجوز با پروتکل‌های دیفای از همین نوع والت استفاده می‌کنند. اما دسته دوم، کیف پول‌های سخت افزاری آفلاین هستند که در قالب دستگاه فیزیکی عرضه می‌شوند. این دستگاه‌ها معمولا شبیه یک فلش مموری هستند، ولی یک صفحه نمایش هم دارند. این والت‌ها همواره از مالک درخواست می‌کنند که هر تراکنش را با کلید خصوصی‌اش امضا کند.
مزایا
برای استفاده از کیف پول های حضانتی معمولا باید چند مرحله امنیتی و احراز هویت را طی کنید، اما ایجاد یک والت غیر حضانتی دردسر خاصی ندارد. در ضمن می‌توانید بدون زیر پا گذاشتن قوانین ضد پولشویی (AML) و مشتریت را بشناس (KYC)، نزد یک فراهم کننده والت غیر حضانتی چند حساب مختلف باز کنید. علاوه بر این، می‌توان این نوع کیف پول را بدون ارائه اطلاعات شخصی ایجاد کرد.
کیف پول غیر حضانتی نقطه ضعف والت امانی را ندارد و کسی نمی‌تواند دارایی‌هایی آن را (بدون داشتن کلید خصوصی یا عبارت بازیابی) به سرقت ببرد. در ضمن برای تعامل با تعداد زیادی از اپلکیشن‌های غیر متمرکز و پروتکل‌های مالی بدون نیاز به مجوز، به آنان نیاز خواهید داشت. در کیف پول های غیر حضانتی سخت افزاری، فرآیند امضا شدن تراکنش‌ها به صورت آفلاین و در خود دستگاه انجام می‌شود. در نتیجه رایانه‌های آلوده به بدافزار هم در مقابل هک‌ها و حملاتی که امکان امضا شدن تراکنش به جای مالک را فراهم می‌کنند، مقاوم خواهند بود.
معایب
استفاده از یک کیف پول غیر حضانتی امن‌ترین روش نگهداری ارز دیجیتال است، اما با این حال بعضی از سرمایه گذاران علاقه ندارند مسئولیت کامل نگهداری دارایی‌های خود را بر عهده بگیرند. پس از ایجاد یک والت غیر امانی، اگر کلید خصوصی خود را گم کنید و عبارت بازیابی را هم یادداشت نکرده باشید، به احتمال زیاد دیگر توانایی دسترسی به دارایی‌های خود را نخواهید داشت. به یاد داشته باشید که اگر فردی کلید خصوصی کیف پول غیر حضانتی شما را به دست بیاورد، دیگر خبری از پشتیبانی مشتریان و تغییر رمز عبور نیست.
انواع دیگر کیف پول های ارز دیجیتال
اکنون که با تفاوت‌های اصلی کیف پول های حضانتی و غیر حضانتی آشنا شدیم، وقت آن فرا رسیده که به انواع دیگر والت‌های ارز دیجیتال هم اشاره‌ای داشته باشیم. کیف پول کاغذی یکی از امن‌ترین انواع والت‌های غیر امانی است که به کاربر یک کد QR برای کلید خصوصی می‌دهد. شما می‌توانید این کد را برای از بین بردن احتمال هک روی یک کاغذ چاپ و در جایی امن نگه داری کنید. این نوع کیف پول از سطح امنیتی بسیار بالایی برخوردار است، اما با توجه به ماهیت کاغذی آن، احتمال گم شدن یا صدمه دیدن آن هم بسیار بالاست.
نوع بعدی، کیف پول‌های موبایل و مبتنی بر مرورگر هستند که معمولا در گروه «کیف پول های گرم» قرار می‌گیرند. این والت‌ها همواره به اینترنت متصل هستند و در بعضی موارد کنترل کامل را به کاربر می‌دهند، اما در مقایسه با کیف پول‌های سخت افزاری که تراکنش‌ها را به صورت آفلاین امضا می‌کنند، بیشتر در معرض حملات سایبری قرار دارند.
در نهایت والت‌های دسکتاپ را داریم که بیشتر در دسته «کیف پول های سخت افزاری حضانتی» قرار می‌گیرند. این کیف پول‌ها همیشه به اینترنت متصل نبوده و روش امنی برای انجام تراکنش‌های پی در پی هستند. البته بر خلاف کیف پول های سخت افزاری غیر حضانتی که به کاربر پیام می‌دهند تا بروزرسانی انجام دهد، در این کیف پول‌ها به روز بودن پروتکل‌ها اجباری است.
کدام نوع والت برای شما بهتر است؟
پاسخ به این سوال با توجه به نحوه استفاده شما از کیف پول ارز دیجیتال متفاوت خواهد بود. هم‌چنین توصیه می‌کنیم که قبل از تصمیم گیری و سپردن دارایی‌های رمز ارزی خود به یک والت، حتما با حوصله در مورد آن تحقیق کنید و اطلاعات لازم را به دست بیاورید.
علاوه بر این در نظر داشته باشید که بسیاری از سرمایه گذاران و تریدرهای ارز دیجیتال از انواع مختلف کیف پول‌ها استفاده می‌کنند. برای مثال بعضی سرمایه گذاران ممکن است بخش عمده دارایی‌های خود را در یک والت آفلاین (سرد) ذخیره کنند و بخش کوچکی را برای کارهایی مانند تعامل با اپلیکیشن‌های مبتنی بر قرارداد هوشمند و یا پلتفرم‌های گیمینگ غیر متمرکز، در یک کیف پول گرم (آنلاین) قرار دهند. با این حال مطلع بودن از این که کدام والت برای چه کارهایی بهتر است و آشنا بودن با انواع آن‌ها به شما کمک می‌کند تا بهترین روش برای نگهداری دارایی‌های دیجیتال خود را پیدا کنید.
جمع بندی
کیف پول حضانتی برای افراد تازه کاری که از شیوه‌های امن نگه داشتن دارایی‌های دیجیتال مطلع نیستند، انتخاب مناسبی خواهد بود. اما این والت‌ها به علت ساختار متمرکزشان یک نقطه ضعف مشترک دارند و بیشتر در معرض حملات یا سرقت هستند. کیف پول های غیر حضانتی نیز از نظر امنیت و انعطاف سطح بالاتری نسبت به والت های امانی دارند، ولی برای استفاده امن از آن‌ها به مقداری دانش فنی نیاز خواهید داشت.
علی رغم مزایای کیف پول های حضانتی در زمینه کاربرد و آسان بودن روش استفاده، بعضی از سرمایه گذاران ترجیح می‌دهند به هنگام واگذار کردن دارایی‌های دیجیتال خود کمی بیشتر احتیاط به خرج بدهند. صندوق‌های قابل معامله (ETF) و محصولات قابل مبادله (ETP) در کنار فراهم کردن سطح امنیت سازمانی برای دارایی‌های دیجیتال، امکان دسترسی به رمز ارزها را بدون نیاز به نگهداری کلید خصوصی یا تعامل مستقیم با بلاک چین، فراهم می‌کنند. البته بیشتر این محصولات هزینه پرمیوم (چیزی شبیه به حق بیمه) دریافت می‌کنند و کارمزدهایشان ممکن است از نرخ‌های عادی بالاتر باشد. در ضمن تعداد دارایی‌های پشتیبانی شده توسط آن‌ها نیز معمولا بسیار کم است. در پایان توصیه می‌کنیم به هنگام استفاده از هر نوع کیف پول، به منظور حفظ امنیت دارایی‌هایتان اطمینان حاصل کنید که تمام جوانب احتیاط را رعایت کرده‌اید. فراموش نکنید که استفاده از والت های حضانتی و غیر حضانتی به معنای پذیرفتن ریسک‌های متفاوتی است که هر کاربر باید قبل از انتخاب کیف پول از آنان مطلع باشد.
.gif)
نظرات کاربران (0 نظر)